شناسایی گورکن در کاشان - سیکانیوز

به گزارش ایسنا، علی خالوئی نوش آبادی اظهار کرد: رودک یا گورکن یکی از گونه های جانوری دشت کاشان در منطقه نشلج است.

گونه ای از خانواده راسو ها و راسته گوشت خواران که اولین نمونه آن متأسفانه در یکی از استخر های ذخیره سازی آب گیر افتاده و خفه شده است.

وی اضافه نمود: زیست شبانه و مخفیانه رودک، شاید اصلی ترین دلیل کمیاب بودن و ناشناخته بودن این گونه است، جا دارد که متولیان و مجریان دولتی و خصوصی نسبت به مطالعات بیشتر و کاوُش دقیق تر به منظور شناسایی و معرفی گونه های جانوری دشت کاشان اقدام نمایند.

این کنشگر محیط زیست کاشان، توضیح داد: رودک، پستانداری شب زی و بسیار مخفی کار است که شب ها برای یافتن غذا از لانه خارج می گردد و روز ها در لانه های طولانی با دالان های پرپیچ و خم استراحت می نماید که با ناخن های قوی پنجه های خود این لانه ها را ایجاد می نمایند.

وی در خصوص مشخصات ظاهری این گونه جانوری گفت: طول بدن رودک، تا 90 سانتی متر می رسد، طول دُم 20 سانتی متر، گوش ها، حدوداً پنج سانتی متر، با وزنی حدود 10 تا 15 کیلوگرم است که در گروه های حداکثر ده تا دوازده تایی زندگی اجتماعی دارند و با یک نر و ماده بالغ که وظیفه بقای نسل و جمعیت را به عهده دارند.

این فعال محیط زیستی اضافه نمود: رودک ها، دارای حرکاتی نرم و آرام هستند، آرام حرکت می نمایند و در مواقع خطر، با دندان ها، ناخن ها و پنجه های قوی و تیزشان در برابر دشمن از خود دفاع می نمایند.

خالوئی نوش آبادی اظهار کرد: زیستگاه رودک ها، عموماً منطقه ها کوهستانی، جنگل ها، باغ ها و زمین های کشاورزی است. این گونه جانوری، نسبتاً کمیاب است، ولی از منظر حفاظتی و لیست سرخ، کمترین نگرانی را دارد.

وی تأکید کرد: گورکن ها، در طبیعت حداکثر می توانند چهارده سال زندگی نمایند و از آن جایی که تغذیه اصلی شان، انواع کرم های خاکی است، یکی از مهم ترین جانورانی هستند که در کشاورزی و باغداری در کنترل آفات نقش قابل توجهی دارند و ریشه درختان و گیاهان زراعی و باغی را از حملات کرم های خاکی مصون نگاه می دارند.

این فعال محیط زیستی توضیح داد: اگر کشاورزان از نقش حیاتی این گونه ها، اطلاعاتی کسب نمایند، قطعاً در حیات و تکثیر گونه های مؤثری همانند گورکن ها، مشارکت نموده و از حذف و انقراض گونه های کمیاب جلوگیری خواهند کرد.

وی با اشاره به شناسایی و تصویربرداری از یک سِسک تاج طلایی در روستای مَرَق، گفت: سِسک تاج طلایی و الیکایی هر دو به عنوان کوچک ترین پرنده ایران و خاورمیانه به حساب می آیند که با مقدار 9 سانتی متر در فصل پاییز در باغ ها و جنگل های استان های شمالی، البرز، قزوین و سیستان و بلوچستان دیده می گردد.

این کارشناس طبیعت گردی، اضافه نمود: در این پرنده، دم کوتاه، منقار ظریف، بال های سیاه با رگه های سفید نخودی و سر با نوار زردی در مرکز تارک دیده می گردد که در پرنده نر، زرد نارنجی است و پر های زرد رنگ آن را پوشانده است.

وی اظهار کرد: سِسک تاج طلایی، از انسان وحشتی ندارد و بسیار پر جنب و جوش است و اغلب با چرخ ریسک ها در لابلای تاج پوشش درختان در پی غذاست و ضمن سر و صدا، درجا بال می زند.

این کارشناس طبیعت گردی توضیح داد: اگر نقشه ژنتیکی گونه های جانوری، گیاهی، خزنده و پرندگان دشت کاشان، شناسایی و ترسیم شده و در دسترس علاقه مندان قرار گیرد، دشت کاشان نیز در کنار یک صد و پنج مکان رکورد پرندگان ایران، می تواند به عنوان یک مقصد تور های پرنده نگری داخلی و بین المللی معرفی گردد.

این طبیعت گرد کاشانی گفت: وجود 120 هزار هکتار تاغ زار های دست کاشت در شمال و بیش از 205 هزار هکتار عرصه های کوهستانی در جنوب دشت کاشان، می تواند توانمندی قابل قبولی به عنوان زیستگاه گونه های جانوری و گیاهی در این منطقه فراهم کند.

وی اضافه نمود: وجود پرنده اندمیک زاغ بور و احیای زیستگاه آن با گونه های گیاهی بیابانی مثل قیچ می تواند ضمن ایجاد عایدی برای روستائیان این دشت به وسیله طبیعت گردی و پرنده نگری این شاخه را نزد اهالی پرنده نگر، روشن تر کند و منطقه حفاظت شده قمصر و برزک و منطقه شکار ممنوع یخاب، بستر شاخص این توانمندی است.

خالوئی تأکید کرد: وجود انواع تنوع زیستی قابل توجهی همانند الیکایی در این دشت مثل گربه پالاس، گربه شنی، هوبره ها، زاغ بور، و نمونه های بسیاری هستند که هنوز احتیاج به کاوش و آنالیز بیشتر دارند.

این کنشگر محیط زیست کاشان اعلام نمود: افزایش شناسایی و معرفی گونه های نو و ثبت نشده گیاهی و جانوری، حاکی از غنای گونه ای و تنوع زیستی یک زیستگاه است.

و شناسایی گونه های دشت کاشان، می تواند غنای گونه ای را روشن کند که احتیاجمند کار میدانی قوی و تیمی منسجم با نظارت اداره حفاظت محیط زیست است.