آنچه باید درباره کهیر بدانید - سیکانیوز

به گزارش خبرنگاران به نقل ایسنا، عصر ایران در ادامه به نقل از استپ تو هلث نوشت: کهیر به ظاهرشدن برآمدگی های قرمز روی پوست که به طور معمول با خارش شدید همراه است، گفته می گردد. کهیرها دارای اندازه های مختلفی اند و می توانند به طور ناگهانی شکل بگیرند و ناپدید شوند و هر بار در مکان متفاوتی پدید آیند.

از نظر بالینی، برای تشخیص کهیر مزمن بیمار باید برای بیش از شش هفته در یک سال از این شرایط رنج ببرد؛ حتی با در نظر دریافت زمان هایی در این میان که ضایعات پوستی فروکش می نماید.

منشاء دقیق این شرایط ناشناخته است اما متخصصان تشخیص داده اند که درمان با کنترل واکنش آلرژیک مرتبط است. به طور معمول، داروهای آنتی هیستامین و تغییرات غذایی برای تحقق این هدف در نظر گرفته می شوند.

علائم کهیر مزمن

ضایعات پوستی قرمز بدون تمایل برای بروز در بخش خاصی از بدن نشانه معین کهیر است. از سوی دیگر، تغییر در مکان های ظهور و اندازه های مختلف کهیر مشاهده می گردد.

از جمله علائمی که برای تشخیص بالینی کهیر مزمن در نظر گرفته می شوند، موارد زیرند:

- کهیرهای قرمز روی هر قسمت از بدن

- اشکال متغیر کهیرها در اندازه های مختلف با الگوی ظاهر و ناپدیدشدن

- تورم در بعضی قسمت های پوست همراه با ظاهرشدن کهیرها

- ظاهرشدن کهیرهای مرتبط با محرک ها مانند استرس یا قرار دریافت در معرض گرما

- خارش شدید

کهیر مزمن و کیفیت زندگی

مطالعه ای در بیمارستان سنت توماس در انگلیس نشان داد که کهیر مزمن بر زندگی اجتماعی بیش از نیمی از بیمارانی که از این شرایط رنج می برند، تاثیر می گذارد. افزون بر این، بیش از نیمی از این افراد احساس می نمایند که مشکل زیبایی شناسی آثار منفی بر زندگی جنسی آنها می گذارد.

این در شرایطی است که کهیر مزمن می تواند بر زندگی کاری افراد نیز تاثیر بگذارد و موجب غیبت آنها از محل کار خود گردد.

حلقه اجتماعی نزدیک افرادی که به کهیر مزمن مبتلا هستند، نقش بسیار مهمی ایفا می نماید. این افراد نباید با اظهارنظرهایی که اعتماد به نفس آنها را تخریب می نماید، روبرو شوند. افزایش اظهارنظرهای منفی می تواند احتمال پایبندی به درمان را نیز کاهش دهد.

موقعیت های استرس زا می تواند شرایط کهیر مزمن را بدتر کند. حتی اقدامی مانند خاراندن کهیر به واسطه اضطراب می تواند به ضایعه پوستی که بعدا عفونت می نماید، منجر گردد.

درمان دارویی

یکی از پایه های درمان کهیر مزمن تجویز داروهای ضد آلرژی است. در میان آنها، آنتی هیستامین ها یکی از رایج ترین مواردند.

بین آنتی هیستامین هایی که موجب خواب آلودگی می شوند می توان به موارد زیر اشاره نمود:

- هیدروکسی زین

- دوکسپین

- دیفن هیدرامین

بین آنتی هیستامین هایی با عوارض جانبی کمتر شاید شناخته شده ترین مورد لوراتادین باشد که در گروه فکسوفنادین و سیتریزین واقع شده است.

اگر کهیر مزمن شامل التهاب شدید باشد، پزشک ممکن است کورتیکواستروئیدها و داروهای ضد التهاب را تجویز کند. آنها به واسطه عوارض جانبی خود داروهایی با استفاده محدود و برای مقاصد خاصند. توصیه شده ترین نمونه در این زمینه به طور معمول پردنیزون است.

درمان های غیر دارویی

افزون بر داروها، اقدامات بهداشتی - غذایی برای بهبود کیفیت زندگی بیماران مبتلا به کهیر مزمن اهمیت دارد. این اقدامات برای مقابله با علائم بلندمدت در نظر گرفته می شوند.

از جمله اقدامات غیر دارویی برای مقابله با کهیر مزمن، موارد زیرند:

- پرهیز از صابون هایی که طبیعی نیستند و می توانند موجب تحریک پوست شوند

- استفاده از کرم های مرطوب نماینده برای آبرسانی به پوست

- استفاده از لباس های راحت برای پرهیز از مالش پارچه روی پوست

- استفاده از کرم های ضد آفتاب هنگام حضور در فضای آزاد حتی در روزهایی که آفتابی به نظر نمی رسند

- پرهیز از محرک های شناسایی شده