عامل انقراض مرموز نئاندرتال ها چه بود؟ - سیکانیوز

به گزارش خبرگزاری خبرنگاران ، براساس گزارش دیجیاتو، پژوهشگران با مطالعه DNA نئاندرتال ها ردپای سه ویروس را یافتند که باعث سرماخوردگی، گلودرد، زگیل های تناسلی و سرطان می شوند. فهم این ویروس های باستانی شاید بتواند راز انقراض نئاندرتال ها و بعلاوه توسعه بیماری های مدرن را آشکار کند.

طبق مقاله منتشرشده در ژورنال Viruses، پژوهشگران باور دارند نئاندرتال ها این ویروس ها را از اجداد خود به ارث برده اند و احتمالاً همین ویروس ها نیز سبب انقراض آن ها شده است. البته عوامل دیگری ازجمله تغییر اقلیم، نرخ باروری پایین و تعامل ناسازگار با سایرین نیز می تواند از دلایل انقراض آن ها باشد. بااین حال، احتمالاً درگیری با بیماری های ناشناخته ناشی از ویروس های مذکور شرایط را برای آن ها بدتر نموده است. مسائل سلامتی، هنگامی که یک گونه با گونه های دیگر رقابت می نماید، یک نقطه ضعف تکاملی محسوب می گردد.

این ویروس های باستانی نه تنها می توانند دانش ما از نحوه انقراض نئاندرتال ها را افزایش دهند، بلکه یاری می نمایند اطلاعات بیشتری از ویروس های آشنایی که امروزه انسان ها را درگیر می نمایند، کسب کنیم.

ویروس های باستانی در استخوان نئاندرتال های سیبری

حدود پنجاه هزار سال قبل، جمعیت کوچکی از نئاندرتال ها در غار چاگیرسکایا (Chagyrskaya) در جنوب سیبری زندگی می کردند. پژوهشگران DNA دو نئاندرتال، یک مرد بزرگسال و یک پسر، را توالی یابی کردند. آن ها در پی سه ویروس احتمالی در این DNAها بودند: آدنوویروس، هرپس ویروس و پاپیلوماویروس.

آدنوویروس می تواند باعث عفونت های دستگاه تنفسی، مانند سرماخوردگی و آنفولانزا گردد. هرپسویروس باعث گلودرد یا زگیل تناسلی می گردد و بعضی از سرطان ها، مانند سرطان دهانه رحم با پاپیلوماویروس مرتبط هستند.

دانشمندان پیش تر در سال 2021 نیز ویروس های انسان باستانی و غیرفعالی را کشف نموده بودند. یک مطالعه نشان داده بود که آدنوویروس در یک دندان سی و یک هزار ساله یک انسان در سیبری وجود داشته است. اما ویروس های مطالعه بسیار قدیمی تر هستند و بیش از پنجاه هزار سال عمر دارند.

استخوان های نئاندرتال های غاز چاگیرسکایا که دانشمندان برای یافتن ویروس ها DNA آن ها را توالی یابی نموده اند.

دانشمندان باور دارند که انسان ها و نئاندرتال ها بین شصت تا پنجاه هزار سال پیش با یکدیگر جفت گیری می کردند. این یعنی علاوه بر DNA، آن ها بیماری هایی را نیز به هم انتقال می دادند.

تعیین نیست که این ویروس ها چه علائمی در نئاندرتال ها ایجاد می کردند. این امکان وجود دارد که ویروس ها باعث ایجاد یک واکنش ایمنی در بدن آن ها می شدند، اما شدت بیماری های ناشی از آن ها معلوم نیست.

پژوهشگران عقیده دارند که جفت گیری انسان ها و نئاندرتال ها مزایایی برای انسان ها داشت و آن ها را در برابر بیماری های ناشناس مقاوم کرد. اما احتمالاً نئاندرتال ها چنین خوش شانس نبودند. یک ویروس سرماخوردگی حتی اگر کشنده نباشد، می تواند توانایی شکار و تولیدمثل را کاهش دهد. احتمالاً این عامل در انقراض جمعیت کاهش یافته نئاندرتال ها در چهل هزار سال قبل مؤثر بود.

مسائل مطالعه DNAهای باستانی

فهم این که بیماری های باستانی در طول هزاران سال چگونه تغییر نموده اند می تواند فهم ما را از بیماری های امروزی انسان ها کامل تر کند. بعضی از ویروس ها هیچ گاه بدن را ترک نمی نمایند. این ویروس های مادام العمر می توانند أثر بزرگی روی سلامت انسان ها داشته باشند.

مطالعه ویروس های باستانی بسیار هیجان انگیز است، اما مسائل خود را نیز دارد. کار با DNAهای باستانی سخت است؛ زیرا آن ها معمولاً شکسته و به قطعات کوچک تر تقسیم شده اند. هرچه توالی DNA طولانی تر باشد، شناسایی آن ساده تر می گردد.

اما وقتی توالی ها کوچک باشند، می توان DNAهای مختلف را (معمولاً به اشتباه) در تمام انواع ژنوم شناسایی کرد. این باعث می گردد تا تفسیر داده ها سخت و احتمال خطا بیشتر گردد. DNA ویروس ها بسیار کوتاه تر از DNA انسان ها است. پس احتمال خطا نیز بالاتر می رود و در مواردی، روش های مطالعه DNAهای انسان برای مطالعه ویروس ها مناسب نخواهد بود.

به همین دلیل، پژوهشگران مطالعه اخیر می گویند که همچنان ضروری است تا برای تأیید یافته های خود آنالیز های بیشتری در آینده انجام دهند.

227227