طلاق در کمین افرادی با 5 ویژگی - سیکانیوز

همه ما عادت های بدی داریم، اما شناختن بدترین عادت هایمان به ما یاری می نماید که در برابر خطاهایمان پاسخ گو باشیم. به عبارت دیگر، با کوشش برای بهتر شدن، ما می توانیم ترس از طلاق را از ذهن خود پاک کنیم و روی آینده و شادی هایی که ازدواج با خودش به همراه می آورد، متمرکز شویم. در این مطلب شما را با پنج خلق و خوی متداولی که به گفته کارشناسان می توانند به طلاق منجر شوند، آشنا می کنیم.

منفی بافی یا فاجعه سازی

این ویژگی اخلاقی که باعث می گردد فرد از کاه کوه بسازد، می تواند آرام آرام یک زندگی مشترک را به نابودی بکشاند. در بسیاری از موارد، اتفاقاتی که رخ می دهند، موضوعات کوچکی هستند، اما اضطراب و افسردگی یکی از زوج ها آن ها را عظیم می نماید و مسئله ای به وجود می آورد که بسیار عظیم تر از مشکل اصلی است. یک وکیل خانواده مستقر در ایلینویز آمریکا چند وقت پیش در اظهارنظری جالب گفته است، پرونده ای داشته است که در آن ها یک زوج به خاطر فراموش کردن دریافت لباس از خشک شویی از هم طلاق گرفته اند. او در این باره گفته: خیلی اوقات یک موضوع پیش پا افتاده باعث می گردد افراد سراغ طلاق بروند، اما بعد از طلاق متوجه می شوند که زیاده روی نموده اند.

مراقبت افراطی

مراقبت و توجه افراطی یکی از همسران به شریک زندگی اش، نشانه فاصله عاطفی و در عین حال، روشی نامحسوس برای در کنترل درآوردن روابط است. این شرایط می تواند به رنجش، دلخوری و انزوا منجر گردد و در نهایت جهت طلاق را هموار کند. پیغامی که این مراقبت افراطی در ابتدا منتقل می نماید این است: من به تو توجه زیادی دارم، چون برایت اهمیت قایلم. و در نهایت با این پیغام سرانجام پیدا می نماید: من در مقابل توجهی که به تو دارم قدردانی و توجه متقابل دریافت نمی کنم بنابراین تو ارزشش را نداری. دکتر مارک بورگ، روان شناس بالینی و نویسنده کتاب سلامت روانی در روابط زناشویی می گوید: توجه و مراقبت افراطی، یک مانع قدرتمند در برابر ایجاد روابط متقابل و احساس برابری در روابط است. همچنین از برقراری صمیمیت و همدلی جلوگیری می نماید و باعث می گردد افراد در رابطه خود احساس انزوا نمایند.

خودشیفتگی

جای تعجب نیست که خطر طلاق در بین افراد خودشیفته بسیار زیاد است. خودشیفتگی باعث می گردد میان نقش های زناشویی تعادل برقرار نگردد. یک فرد خودشیفته هیچ گاه نمی تواند واقعیت را درباره خودش ببیند و مسئولیت نقش خود را به عهده بگیرد. در بسیاری از موارد، وقتی اشتباهی رخ می دهد یا هر نوع اختلاف دیگری ایجاد می گردد، او هرگز خودش را سرزنش نمی نماید و همواره تمایل دارد نقش قربانی را بازی کند. افزون بر این، افراد خودشیفته همواره خواستار تماشاچیانی هستند که بتوانند برای آن ها نقش قربانی را بازی نمایند؛ بنابراین افراد دیگری را نیز وارد مسائل خود می نمایند. در نتیجه شریک زندگی این افراد هیچ گاه احساس امنیت نمی نماید، زیرا همواره موضوعات محرمانه خانوادگی اش در اختیار دیگرانی قرار می گیرد که می توانند گوشی شنوا باشند.

تودار بودن

وجود اختلاف نظر میان زوج ها اجتناب ناپذیر است، اما مهم این است که دو طرف، نارضایتی هایشان را با یکدیگر در میان بگذارند. اگر این کار به طور موثری انجام گردد، به حل شدن مسائل و بهبود روابط همسران یاری قابل توجهی می نماید. به زبان نیاوردن مسائل ناخوشایند، مسائل را حل نمی نماید بلکه با تلنبار ساختن آن ها در نهایت نارضایتی و دلخوری ایجاد می نماید که می تواند زندگی مشترک را به نابودی بکشاند. دکتر نیکی گلدشتاین، کارشناس روابط همسران معتقد است، روابط زناشویی بدون این که دو طرف آمادگی تمرکز روی کار سخت مصاحبه درباره مسائل را داشته باشند، نجات پیدا نمی نماید.

داشتن خود شنماینده و متزلزل

فردی که دارای شخصیت متزلزلی است و اعتماد به نفسش به آن چه دیگران می گویند یا انجام می دهند بستگی دارد، به احتمال زیاد هر اندازه که بتواند به دنبال توجه، عشق و تایید اطرافیانش خواهد بود. این نوع رفتار، تهدیدی برای زندگی خانوادگی اوست، زیرا احتیاج این فرد به توجه دیگران می تواند سر از خیانت درآورد. اگر چنین فردی از شریک زندگی خود سطحی از توجه را که خواستار آن است دریافت نکند، احساس می نماید طرف مقابلش او را دوست ندارد. این فرد، هر رفتاری از سوی دیگران را هدف دار تلقی می نماید و این اولین قدم برای خیانت خواهد بود. البته که در بدترین حالت، چنین ویژگی اخلاقی به طلاق منجر خواهد شد و هدف از مطرح کردن این موضوع، جلب توجه شما به اهمیت آن است.

اگر این صفات اخلاقی را داریم، چه کنیم؟

اگر یک یا چند مورد از این صفات اخلاقی را در خودتان می بینید، صحبت کردن با همسرتان اولین کار درستی است که باید انجام بدهید. شاید همسرتان بتواند ایده هایی برای این که متفاوت عمل کنید، در اختیارتان قرار دهد. اما اگر احساس احتیاج می کنید، بهتر است پیش از آن که مسائل جدی تری ایجاد گردد با یک مشاور خانواده یا یک درمانگر مشورت کنید.

منبع: fatherly