شوهرم را کشتم چون دیگر تحملش را نداشتم! - سیکانیوز

به گزارش شرق، زن میان سال متهم است سه سال قبل شوهر سابقش را به قتل رسانده و جسدش را با یک تاکسی به بیابانی منتقل نموده است. سال 96 یک راننده تاکسی به پلیس گزارش داد مسافری داشته که یک جسد را با خود حمل می نموده است.

این مرد آدرسی به مأموران داد و گفت زن هنوز در محل است و اگر زود خود را برسانند، می توانند او را ببینند. راننده تاکسی در شرحات بیشتر به مأموران گفت: ساعاتی پیش زنی میان سال که بسته عظیمی به همراه داشت، خودروی من را دربستی کرایه کرد و باهم به خارج از شهر رفتیم؛ اما هنگامی که به مقصد رسید و قصد داشت بسته را از ماشین خارج کند، متوجه شدم داخل بسته جسد مثله شده ای نهاده شده است و من هم موضوع را به پلیس گزارش دادم.

پس از اظهارات راننده تاکسی، مأموران به نشانی مدنظر رفتند و زن میان سال را که محبوبه نام دارد، بازداشت کردند. در همان ابتدا معین شد جسد متعلق به همسر سابق محبوبه است.

این زن در همان بازپرسی های اولیه به قتل اعتراف کرد و گفت: ابراهیم شوهر سابقم بود. او را کشتم، چون دیگر تحملش را نداشتم. ابراهیم خیلی به من ظلم می کرد و آزارم می داد. حتی بعد از جدایی هم او مرا اذیت می کرد. سال ها اجازه نداد دخترم را ببینم. من همواره جلوی رفتار های او کوتاه می آمدم، اما وقتی این بار دوباره به سمتم آمد که کتکم بزند، تحمل نکردم و عصبانیت همه این سال ها را سرش خالی کردم.

این زن در ادامه گفت: وقتی با ابراهیم ازدواج کردم، کم سن و سال بودم. در سنین نوجوانی به عقدش درآمدم و خیلی زود بچه دار شدیم و آنجا بود که فهمیدم شوهرم اعتیاد دارد. سال هایی که با شوهری معتاد زندگی می کردم، برایم سال های سختی بود؛ چون مرتب از او کتک می خوردم تا اینکه تصمیم گرفتم از او جدا شوم. ابراهیم هم بچه را به من نداد. فشار های روانی که به خاطر ابراهیم تحمل نموده بودم، شرایط مرا سخت تر نموده بود. بعد از جدایی هم نمی گذاشت بچه را ببینم و این هم ظلم دیگرش به من بود و من هم نمی خواستم او را عصبانی تر کنم.

ابراهیم می دانست نقطه ضعف من دخترم است. به هر حال با هر زبانی شده بود، او را راضی کردم اجازه دهد گاهی دخترم را ببینم. در این سال ها دخترم عظیم شد و ابراهیم هر بار از دست من عصبانی می شد، می گفت اجازه نمی دهم بچه را ببینی و من مدام کار های او را نادیده می گرفتم تا بتوانم دخترم را دیدار کنم.

متهم به قتل در ادامه اعترافاتش شرح داد: دخترم عظیم شد و دیگر می توانست از خودش مراقبت کند. من می دانستم او با پدرش رابطه خیلی خوبی دارد و هیچ وقت سعی نکردم پدرش را جلوی او خراب کنم؛ تا اینکه چند روز قبل از حادثه دخترم به من گفت از کار های خانه خسته شده است و نمی تواند به درس هایش برسد. ضمن اینکه پدرش هم وقتی عصبانی می گردد، او را اذیت می نماید. من گفتم چند روزی به خانه آن ها می روم و کار ها را انجام می دهم تا او هم به کارهایش برسد. ابراهیم هم از این پیشنهاد ابراز خوشحالی کرد. چند روزی در خانه شوهر سابقم بودم. روز حادثه دخترم بیرون رفته بود، ابراهیم باز مواد کشید. من چیزی نمی گفتم تا اتفاقی بین ما نیفتد؛ اما ابراهیم خودش آغاز کرد و رفتار هایی انجام داد که من را خیلی عصبانی کرد و من هم به او اعتراض کردم؛ اما به سمتم حمله کرد تا مثل گذشته من را بزند.

من هم از شدت عصبانیت، با چاقو یک ضربه به او زدم و بعد هم می خواستم جسد را از خانه خارج کنم که نتوانستم. سعی کردم جسد را مثله کنم؛ به همین خاطر سرش را از تنش جدا کردم، ولی باز هم نشد. تا اینکه آن را داخل چند پتو پیچیدم، یک تاکسی خبر کردم و به سمت خارج از شهر رفتم. وقتی داشتم پتو را از تاکسی بیرون می کشیدم، گوشه ای از جسد بیرون زد و راننده تاکسی هم دید. البته در آن لحظه به من چیزی نگفت، چند دقیقه بعد که مأموران آمدند، من متوجه شدم راننده آن ها را خبر نموده است.

بعد از اعتراف های این زن و معین شدن واقعیت، دخترش به دادسرا شکایت کرد و گفت حاضر به گذشت نیست. او گفت: پدرم هم معتاد بود و هم بداخلاق، ولی من دوستش داشتم و مادرم حق نداشت او را بکشد و من شکایت دارم و رضایت نمی دهم. این در حالی بود که متخصصان پزشکی قانونی بعد از آنالیز سلامت روان محبوبه اعلام کردند او دچار اختلال شخصیت مرزی است و متهم در زمان ارتکاب به جرم مسئول اعمال خود نبوده است.

نظر پزشکی قانونی مورد اعتراض اولیای دم نهاده شد و پرونده به کمیسیون سه نفره و پنج نفره پزشکی قانونی رفت و هر دو کمیسیون روانی بودن متهم را تأیید کردند که باز هم اولیای دم به آن اعتراض کردند و درخواست تشکیل کمیسیون هفت نفره پزشکی را دادند که در این کمیسیون بیماری متهم در حد جنون و رافع مسئولیت کیفری تشخیص داده نشد. با توجه به نقض نظر دو کمیسیون قبلی، وکیل متهم به نظر کمیسیون اعتراض کرد و کمیسیون 9 نفره تشکیل شد که این بار نیز آن ها محبوبه را مسئول اعمال خود تشخیص دادند و گفتند بیماری روانی او بعد از ارتکاب جرم ایجاد شده است. به این ترتیب دختر مقتول برای مادرش درخواست قصاص کرد و کیفرخواست علیه متهم صادر شد. روز گذشته متهم در شعبه 10 دادگاه کیفری استان تهران پای میز محاکمه رفت.

بعد از اینکه کیفرخواست علیه او خوانده شد و اولیای دم نیز درخواست قصاص را مطرح کردند، متهم در صندلی نهاده شد. او گفت: من اتهام را قبول دارم، شوهر سابقم را کشتم، چون خیلی به من ظلم نموده بود البته قصدم کشتن او نبود. شوهرم به سمت من حمله کرد و من را زد، من هم در یک لحظه کنترل خودم را از دست دادم و از کاری که کردم، پشیمان هستم.

وقتی نوبت به وکیل مدافع او رسید، از دادگاه درخواست برطرف نواقص پرونده را کرد و گفت: این پرونده نواقص زیادی دارد، اول اینکه پزشکی قانونی در مراحلی موکل من را بیمار تشخیص داده است و من از دادگاه درخواست رسیدگی به این موضوع را دارم، ضمن اینکه تحقیقات کامل نیست و حتی صحنه قتل بازسازی نشده است، با چنین نواقص عظیمی پرونده آماده رسیدگی نیست. با توجه به ایراداتی که وکیل مدافع متهم وارد کرد، قضات شعبه 10 وارد شور شدند و پرونده را برای برطرف نواقص به دادسرا بازگرداندند.