خبرنگاران خانه نیما در یوش از سیلاب در امان ماند - سیکانیوز

جهت دریافت خدمات پتینه کاری ساختمان با گروه ساختمانی آبان در ارتباط باشید. هر گونه خدمات رنگ آمیزی با تکنیک های مدرن پتینه کاری را به ما بسپارید.

روابط عمومی میراث فرهنگی مازندران روز چهارشنبه از قول معاون این اداره کل اظهار داشت که سیلاب شب گذشته در روستای تاریخی یوش شهرستان نور آسیبی به خانه موزه نیما نرسانده است.

مهدی ایزدی اضافه نمود : حرکت حجم زیادی آب از راستا بالادست روستا، موجب شد کانال های راهنمایی آب های سطحی پر گردد و در کوچه های بافت تاریخی روستای یوش، جریان پیدا کند.

وی گفت که با اعزام کارشناسان و نیروهای یگان حفاظت به منطقه، آنالیز های دقیق صورت در حال اجرا است و از تمامی آثار تاریخی منطقه سرکشی به عمل خواهد آمد.

معاون میراث فرهنگی مازندران گفت: در جریان جاری شدن سیلاب شب گذشته، بخشی از بافت تاریخی این روستای یوش دچار آسیب سطحی شده و نیازمند پاکسازی نخاله است.

ایزدی با اشاره به ثبت بافت تاریخی روستای یوش در سال 1388 گفت: خانه موزه نیما یوشیج به همراه چهار اثر تاریخی دیگر در روستای یوش در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

خانه نیما یوشیج سال ها پیش به موزه تبدیل شد. این خانه که علاوه بر زادگاه به آرامگاه نیما هم بدل شده ، از بناهای دوره قاجاریه با نقشه معمولی است .

سردر ورودی این بنا به تاریخ 1128 است ، اما در شیر سرنمای قسمت شمالی آن تاریخ 1136 قید شده است. جبهه شمالی این خانه دارای یک ارسی با طرح گره چینی پرکار است و اتاق های طرفین ارسی دارای 6 نورگیر مشبک چوبی با طرح های دیدنی است. این بنا دارای 3 ورودی ، شاه نشین و اتاق های زیادی است. خانه نیما یوشیچ با داشتن آجرکاری و گچ کاری های زیبا از جاذبه های گردشگری استان مازندران به شمار می آید.

این خانه یک بار در سال 1370 مورد بازسازی نهاده شد و در سال 1373 توسط سازمان میراث فرهنگی خریداری و دوباره در سال 1375 بازسازی اساسی شد.

علی اسفندیاری که بعدها به نیما یوشیج شهرت یافت ، در سال 1276 در این خانه به دنیا آمد و در تاریخ 13 دی ماه 1338 به خاطر ابتلا به ذات الریه و موثر نبودن درمان های اجرا شده در تهران درگذشت.

اگر چه پیکر نیما ابتدا در تهران دفن شد ولی در سال 1372 طبق وصیتش ، به یوش منتقل و و در حیاط همین خانه دفن شد.

خانه نیما در سال 1375 توسط سازمان میراث فرهنگی با شماره 1802 در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید و در سال 1388 به عنوان موزه پدر شعر و ادب نو پارسی بازگشایی شد.